Bir zamanların vazgeçilmez el sanatlarından “yorgancılık”, son ustalarının ellerinde yavaş yavaş tarihe karışıyor. Kırklareli’nin Babaeski ilçesinde mesleğinde yarım asrı geride bırakan yorgancı Yusuf Çebi, kaybolmaya yüz tutan mesleğinde çırak bulamadıklarından dert yandı.
Sanayileşme ile birlikte makine üretimi yorganların piyasayı ele geçirmesi, el emeği göz nuru yün ve pamuk yorganları ikinci plana itti. Yorgancılığa 12 yaşında çırak olarak başlayan 63 yaşındaki Yusuf Çebi, geçen 50 yılın hatıralarını paylaşarak, el emeğinin ve sabrın bu mesleğin temel taşı olduğunu söyledi.
Kırklareli’nin Babaeski ilçesinde yarım asırdır yorgancılık yaparak geçimini sağlayan Çebi, bu dönemde ne çırak ne de usta yetiştiğini söyledi. Yusuf Çebi, “Bu mesleği severek yaptım, şu anda devam ettirmeye çalışıyorum. Bizden sonra bu mesleğin devam edeceğini düşünmüyorum, kimsenin yapabileceğini zannetmiyorum. Elimden geldiği kadar ve sağlığım müddet verdiği sürece yorgancılığı devam ettirip, mesleğimi sonlandıracağım” dedi.
Bu meslekte çırak bulamadıklarını dile getiren Çebi, “Yeni eleman yetişmiyor, kimse çocuğunu yorgancıya çırak olarak vermiyor. Hazır yorgan değil el emeği yorganlara önem verin, bizim diktiğimiz yorganlar hem daha sağlıklı hem de daha düzgündür. Yorgancılığın devam etmesinden yanayım. İnşallah yorgancılık bizden sonra da uzun süre devam ettirilir” ifadelerini kullandı.
